ეკლესია დღეს წმიდათა დიდებულთა და ყოვლადქებულთა თავთა მოციქულთა პეტრეს და პავლეს ხსენების დღეს აღნიშნავს

წმიდა მოციქულთა პეტრე და პავლეს დღესასწაული აღინიშნება 12 ივლისს ახალი სტილით. მოციქულები პეტრე და პავლე ქადაგებდნენ ქრისტიანობას მთელ მსოფლიოში. ორივე მოციქული სარწმუნოებისთვის მოწამეობრივად აღესრულა ერთი წლის სხვაობით.

სანამ ქრისტეს მოწაფე გახდებოდა, პეტრე მეთევზე იყო. წმინდა მოციქული პეტრე წმინდა მოციქულ ანდრია პირველწოდებულის უფროსი ძმა იყო. უფლის მოწოდებამდე ისინი გალილეის ტბასთან მდებარე პატარა ქალაქ ბეთსაიდის მეთევზეები იყვნენ.

პეტრე იყო პირველი რომელმაც მოძღვარს ქრისტე უწოდა, რაც მესიას ნიშნავს.პეტრეს სახელად სვიმონი ეწოდებოდა. მისი რწმენის გამო უფალმა მას პეტრე უწოდა, რაც კლდეს ნიშნავს. (ასე ითარგმნება სახელი პეტრე). პეტრეს რწმენის ამ კლდეზე უფალი დაჰპირდა თავისი ეკლესიის აშენებას, რომელზეც  ჯოჯოხეთის კარიბჭე ვერ გაიმარჯვებს.

როდესაც მღვდელმთავრებმა ქრისტე ჯვარცმის წინ დააპატიმრეს, პეტრემ სამჯერ უარყო უფალი, როგორც იყო ნაწინასწარმეტყველები. მაგრამ პეტრემ მოინანია და გამოისყიდა თავის სისუსტე და გახდა ქრისტიანული რწმენის მხურვალე მქადაგებელი. და ის ნამდვილად ემსახურებოდა ეკლესიის საფუძველს, მაცხოვრის ერთგულთა საზოგადოებას.

პეტრე მოციქულის ორი ეპისტოლე დღემდეა შემორჩენილი. ისინი შეტანილია ახალ აღთქმაში. პეტრე მიმართავს თავის ეპისტოლეებს მცირე აზიის პროვინციებში მცხოვრებ ქრისტიანებს. აძლიერებს მათ რწმენაში, აფრთხილებს ცრუ მასწავლებლების გავლენისგან.

სიცოცხლის ბოლოს პეტრე რომში დაბრუნდა, სადაც სახარების ქადაგებისთვის დაატყვევეს და სიკვდილით დასაჯეს. ეს მოხდა 67 წელს. ჯვარს აცვეს მოციქული თავდაყირა მისივე თხოვნით: იგი თავს უღირსად თვლიდა ჯვარზე ეცვათ, როგორც უფალი.

პავლე არ იყო ქრისტეს მოწაფე მიწიერი ცხოვრების განმავლობაში. უფრო მეტიც, სავლე (როგორც პავლეს ეძახდნენ ქრისტიანობამდე) იყო ქრისტიანების მდევნელი.

საული დაიბადა მცირე აზიაში, ქალაქში, რომლის მრავალ მცხოვრებს, ებრაელებს, ჰქონდათ რომაელი მოქალაქეების უფლებები, რაც აძლევდა რეალურ პრივილეგიებს, უფლებას სპეციალური სახელმწიფო დაცვისა და იმპერიულ, რომის სასამართლოში ნებისმიერი ბრალდების განხილვაზე. ებრაელი ხალხისთვის, თავისი მონოთეიზმით, ეს შედარებით იშვიათი მოვლენა იყო. მან იერუსალიმში მიიღო კარგი განათლება და, როგორც ჩანს, რაბინის თანამდებობაზე ემზადებოდა. სკოლის დამთავრების შემდეგ მან მიიღო უფლებამოსილება და ოფიციალურად დევნიდა ქრისტიანებს პალესტინის ფარგლებს გარეთაც - დამასკოში.

დამასკოს გზაზე მას გამოეცხადა ნათლით მოსილი უფალი იესო ქრისტე და ჰკითხა „საულ, საულ, რაისა მდევნი მე?“.  

ამ სასწაულის შემდეგ სავლე დაბრმავდა. მოგვიანებით მოციქულმა ანანიამ უფლის ნებით მოძებნა სავლე, მონათლა და თვალები აუხილა. სავლეს პავლე ეწოდება შინ როდესაც ელვიმას მოგვს ჩამოაცილებს და გაემგზავრება მმართველ სერგის პავლესგან, რომელიც მმართველობდა კვიპროსზე.

ებრაელები აღშფოთდნენ მისი ქრისტესადმი მოქცევით და საული იერუსალიმში გაქცეულიყო. იქ ის შეუერთდა ქრისტიანულ საზოგადოებას და გაეცნო მოციქულებს. და ისევ ებრაელთა აღშფოთება, მკვლელობის მუქარა, რომლისგანაც გადარჩა რომის მოქალაქეობა.

მაგრამ იერუსალიმი უნდა დაეტოვებინა. სავლე გაემგზავრა თავის პირველ სამოციქულო მოგზაურობაში, რომელიც გაგრძელდა 45-დან 51 წლამდე. მოციქულებმა მოიარეს მთელი კუნძული კვიპროსი, სწორედ ამ პერიოდში მიენიჭა საულს პავლეს წოდება. მან წმინდა ბარნაბასთან ერთად დააარსა ქრისტიანული თემები მცირე აზიის რამდენიმე ქალაქში.

პავლემ კიდევ რამდენიმე სამოციქულო მოგზაურობა გაატარა. განათლებული ქრისტეს სწავლებებით მაკედონიაში, საბერძნეთსა და სხვა ქვეყნებში. თავისი ცხოვრებისა და ქადაგების ხანგრძლივი წლების განმავლობაში პავლე მოციქულმა დაწერა 14 ეპისტოლე; ისინი შეტანილია ახალ აღთქმაში.

პავლე არაერთხელ დააპატიმრეს, ბოლო პატიმრობის შემდეგ კი მახვილით მოწამეობრივად აღესრულა. ის ჯვარს არ აცვეს, რადგან მონა კი არა, რომის მოქალაქე. ეს მოხდა რომიდან არც თუ ისე შორს 67 წელს, იმპერატორ ნერონის მეფობის დროს.

როგორც მჟკ იტყობინება, ადრე წინამძღვარმა მორწმუნეებს მოუყვა მოციქულთა პეტრესა და პავლეს ცხოვრებისა და ღვაწლის შესახებ, რომლებსაც ეკლესია უგალობს, როგორც "მათ, ვინც გაანათლა სამყაროს ყველა ბოლო და მიიყვანა ქრისტემდე".